Opnieuw jachtpartijen op reeën en damherten in het Drongengoed

De aanleiding om over te gaan op populatiebeheer komt er door het algemeen aanvoelen van bepaalde stakeholders.¹ Het netto-impactniveau, dat tot stand komt na het in kaart brengen van positieve en negatieve impacts van de dieren, zou onaanvaardbaar zijn. We hebben het hier dan over schade aan naburige land- en bosbouw, verkeersongelukken en ecologische impact. Opvallend is wel dat als we naar de beschikbare data kijken waarop deze beheerkeuze gebaseerd is, er zowel bij de ongewenste ecologische impact als bij land- en bosbouwschade geen gegevens beschikbaar zijn. De data voor verkeersongelukken is daarnaast beperkt.²

Bovendien is er onvoldoende of zelfs geen kennis over de actuele aantallen damherten en reeën in het Drongengoed. Alsook niet over hun actuele reproductie, sterfte, emigratie en immigratie en de draagkracht van het gebied.³ De tellingen geven enkel een inzicht over de populatie-evolutie maar niet over concrete aantallen. Ten slotte zijn er tussen 2015 en 2020 geen gegevens beschikbaar buiten de fietstellingen van twee vrijwilligers ⁴ en zijn er tijdens de tellingen van 2020 en 2021 afwijkende elementen terug te vinden.⁵

Naast de vraag of beheer wel degelijk verantwoord is -en zelfs verantwoordbaar- , wordt de piste van niet-dodelijk actief populatiebeheer zoals immunocontraceptie¹ veel te snel van de baan geschoven. Zolang jacht als een acceptabele manier van populatiebeheer wordt aanzien, wordt de keuze voor diervriendelijke(re) toepassingen en oplossingen gegijzeld gehouden. De afschaffing van jacht -waarvoor het maatschappelijk draagvlak toch dagelijks afneemt- als optie, creëert ruimte voor onderzoek en ontwikkeling.

Campagnecoördinator Joffrey Legon: "Jacht is een onethische, verwerpelijke activiteit die in al zijn vormen en al zijn uitingen zo snel mogelijk uit onze samenleving verbannen dient te worden."

In tegenstelling tot wat heel wat 'weidelijke sprookjesvertellers' tijdens zonsondergang en wat uit de verte starend ons wijs willen maken, veroorzaakt jagen áltijd dierenleed. Hoewel het minimaliseren van onnodig dierenleed als beheerdoelstelling werd opgenomen in het rapport¹ , stellen wij ons heel wat vragen bij de waarde die er aan dit voornemen gegeven werd. Initieel wordt er gekozen om te jagen onder de vorm van aanzitjacht, waarop er vanuit een jachtkansel op nietsvermoedende voorbijkomende individuen wordt geschoten. Als dit niet voldoende blijkt te zijn (m.a.w. als er nog niet genoeg levens ontnomen zijn), kan er ook gedood worden onder de vorm van drukjacht, waarbij de dieren actief 'gestuurd' worden. Nochtans bestaat er bij damherten door deze jachtvorm een verhoogd risico op het neerschieten van vrouwelijke hindes, waardoor hun kitsen moederloos achterblijven.²

SCHOKKEND: er worden tijdens deze jachtpartijen uitsluitend (drachtige) hindes en kitsen (kalfjes) doodgeschoten. Dat is het 'meest effectief' om de populatie naar beneden te halen.

Wij schreven reeds een brief naar Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir waarin wij aandringen om deze en toekomstige slachtpartijen te voorkomen. Daarnaast ijveren wij om in de toekomst als stakeholder uitgenodigd te worden op toekomstige vergaderingen en overlegmomenten.

Legon: 'De belangrijkste stakeholders zijn de dieren zelf en laat het nu net hen zijn die wij vertegenwoordigen.'

Samen laten we deze dieren niet ongezien, ongeweten en vooral onnodig sterven. Animal Rights zal verschillende sensibiliseringsacties opstarten met behulp van posters, banners en sociale media. Samen met jou kunnen we blijven opkomen voor deze prachtige individuen. Steun de dieren!