Main content

Inhoud

Radboud apen: opgebruikt en afgedankt

Blog: 29 mei 2016
Dier­proeven

De afgelopen veertig jaar werden aan de Radboud Universiteit honderden proefapen gebruikt en gedood voor hersenonderzoek. Momenteel zijn er nog twee apen overgebleven in het proefdierencentrum van deze universiteit. Het onderzoeksproject waarvoor deze twee laatste apen ingezet wordt loopt ten einde. Goed nieuws voor de apen, zou je denken. Gedaan met de experimenten in dienst van de wetenschap! Helaas is er een keerzijde aan de medaille.

De Radboud Universiteit heeft geen uitplaatsingsbeleid voor ex-proefapen. Bij Radboud worden proefapen afgemaakt wanneer de onderzoekers er klaar mee zijn. Dat bespaart hen de kosten van een opvangcentrum waar de dieren zouden kunnen genieten van een waardig pensioen. Wij maken ons ernstige zorgen om het lot van de twee laatste proefapen.

Publicaties

Met afschuw denk ik aan de vele publicaties die ik gelezen heb over de apenexperimenten van Radboud. De vroegste publicaties over het Radboud-hersenonderzoek bij apen dateren van zo’n veertig jaar geleden. Het begin van een lange reeks. Wij hebben deze publicaties grondig bestudeerd. Publicaties in wetenschappelijke vaktijdschriften zijn voor ons een belangrijke bron van informatie. Ze vormen zowat de enige objectieve verslaggeving die over het onderwerp ‘dierproeven’ te vinden is. In tegenstelling tot de berichtgeving die de dierproeflobby verspreidt voor het bredere publiek, zijn publicaties niet doorspekt met pr-praatjes over ‘welzijn en comfort voor proefdieren’. Wetenschappelijke publicaties beschrijven dierproeven zoals ze in werkelijkheid gebeuren.

Stress, angst en pijn

Zo las ik in de Radboud-publicaties hoe schedelboringen en hersenoperaties bij de proefapen worden uitgevoerd om elektroden te implanteren in hun brein. Sommige apen worden meerdere keren geopereerd omdat hersenimplantaten na verloop van tijd beschadigd raken. Ontstekingen in het hersenweefsel rond de implantaten komen regelmatig voor.

De publicaties van de Radboud Universiteit brengen ook verslag uit over de zware trainingsprogramma’s die proefapen moesten doorlopen voordat ze ingezet werden in onderzoeksprojecten. Apen werken niet gewillig mee met onderzoekers. Dat is nog zo’n pr-fabeltje. Apen laten meewerken in proeven lukt alleen onder dwang. De Radboud-apen worden met vangstokken in primatenstoelen geduwd en vastgebonden. Ze moeten opdrachten uitvoeren die voor hen zeer moeilijk zijn. Als ze een taak juist uitvoeren, krijgen ze een paar druppels sap te drinken als 'beloning'.

Als de training eenmaal is afgerond, worden de proefapen ingezet in langdurige onderzoeksprojecten. De taken die ze aangeleerd hebben tijdens de training moeten dan uitgevoerd worden tijdens proeven waarbij de activiteit in hun hersenen gemeten wordt via de geïmplanteerde elektroden. De dwangmethoden die gebruikt werden om de taken aan te leren, worden ook tijdens de latere proeven toegepast om de apen blijvend onder de duim te houden. Niets dan stress, angst en pijn voor de proefapen. Na een aantal jaren meedraaien in het Radboud-lab, worden de apen afgedankt en afgemaakt.

Genoeg is genoeg!

Hoe wreed moet je zijn om een weerloos dier aan je eisen te onderwerpen door het vast te binden in een stoel? Hoe onrechtvaardig ben je om een onschuldig dier na jarenlange dwangarbeid ook nog te veroordelen tot de dood?

Ik kan mijn boosheid niet langer wegslikken. Nu is het genoeg geweest! Twee proefapen zijn er nog over in het Radboud-lab. Het wordt hoog tijd dat de Radboud-onderzoekers iets teruggeven voor de honderden apenlevens die ze veertig jaar lang ongevraagd genomen hebben. Een waardig pensioen in een goed opvangcentrum voor de laatste twee proefapen is niet meer dan hun morele plicht.

Wij zijn een petitie gestart om te eisen dat de laatste twee apen in leven gelaten worden en met pensioen mogen. Steun je onze eis? Teken en deel onze petitie zoveel je kan. We willen tienduizenden handtekeningen inzamelen! Samen kunnen we ervoor zorgen dat de laatste Radboud-apen de bescherming en de zorg krijgen die ze zo broodnodig hebben.

Robert Molenaar
Animal Rights