Main content

Inhoud

Wereldmelkdag: Lia betaalt de hoogste prijs voor een glas melk

Nieuws: 1 juni 2022
Slacht

Op 1 juni is het Wereldmelkdag, een dag waarop melk gepromoot wordt. Melk en alle zuivelproducten die een dierlijke oorsprong hebben, zijn stuk voor stuk gruwelproducten waar de dieren een hoge prijs voor betalen: zij betalen met hun leven. In België gaat het om 529.000 koeien, in Nederland produceren zo’n 1.700.000 koeien melk voor de melk- en zuivelindustrie. In 2018 werd er voor 3,4 miljard euro aan melkproducten geëxporteerd vanuit België. 1

Animal Rights vraagt op Wereldmelkdag aandacht voor de uitgebuite en vergeten slachtoffers van de zuivelindustrie: “De echte prijs voor melk heeft een onethische grond: onschuldige dieren zoals Lia betalen met hun leven voor het glas melk, het stuk kaas of de yoghurt die mensen consumeren.” zegt Animal Rights campagnecoördinator Els Van Campenhout.

Onschuldige dieren zoals Lia betalen met hun leven voor het glas melk, het stuk kaas of de yoghurt die mensen consumeren

Els Van Campenhout, Animal Rights

GEEN MELK ZONDER KALFJES

De melkproductie of lactatie bij een koe kan alleen op gang komen wanneer ze kalfjes ter wereld brengt. Daarom worden koeien in de melkveehouderij elk jaar opnieuw kunstmatig bevrucht. Na een drachttijd van 9 maanden wordt de koe in een aparte ruime box of hok met stro (de afkalfruimte) geplaatst om haar jong te baren. Maar moederkoe en kalf mogen amper tijd samen doorbrengen. De moederkoe mag haar jong niet zogen, omdat de melkveefokker uit elke druppel moedermelk winst wil slaan door ze te verkopen voor menselijke consumptie. Het kalfje wordt een paar uur na de geboorte weggenomen bij de moederkoe en gevoed met goedkope kunstmelk.

Een deel van de vrouwelijke kalfjes die op de melkveebedrijven geboren worden, dient om later ingezet te worden ter vervanging van opgebruikte melkkoeien. Het overschot aan vrouwelijke kalfjes en alle mannelijke kalfjes worden verkocht aan vleeskalverenbedrijven, waar ze worden vetgemest voor de slacht.

Het verhaal van Lia

NOOIT MAMA’S MELK KUNNEN PROEVEN

Mijn naam is Lia, ik ben een kalfje dat werd geboren op een melkveebedrijf. Mijn mama kon ik alleen kort even knuffelen, vooraleer we enkele uren na de geboorte van elkaar gescheiden werden. Mama heeft me wekenlang gezocht en onrustig geloeid vanuit de grupstal in de hoop dat ik zou komen opdagen. Mama’s melk heb ik nooit kunnen proeven, omdat die voor mensen bestemd was. Ik zag mijn mama nooit meer terug.

Ik kon amper op mijn pootjes staan toen ik al meteen werd meegenomen naar een zogenaamde ‘iglo’ of eenlingbox waar ik alleen moest opgroeien tot ik 10 weken oud was.

BRANDENDE PIJN

Nog voor ik twee maanden oud was, werd ik onthoornd. Onze hoorns worden weggebrand om te voorkomen dat we elkaar zouden verwonden in de stal of dat we de boer zouden kunnen verwonden. Ook al kreeg ik verdoving toen de brander stevig tegen mijn hoorntje gedrukt werd, de pijn die ik erna kreeg was vreselijk. Nadat de hoornpit stukgebrand was en de verdoving uitgewerkt, voelde ik de brandende pijn waar mijn hoorntjes zouden groeien. Ik flapperde wanhopig met mijn oren, schudde met mijn hoofd en kon amper nog eten. Ik voelde me bang en gestrest en wou dat mijn mama er was om me te troosten.

IN DE GRUPSTAL

Toen ik 15 weken oud was, werd ik naar de grupstal gebracht, samen met mijn leeftijdsgenoten. In de grupstal werden we naast elkaar vastgebonden met een ketting of een touw. We konden niet vrij bewegen en konden nooit naar buiten. Ik stak mijn hoofd en neus door de stangen van de grupstal om de frisse wind te voelen die door de stal blies wanneer de staldeuren open stonden. Ik kon het felle zonlicht zien door de open poorten en hoopte altijd dat ik ooit het gras en het zonlicht zou kunnen voelen waar ik zo naar hunkerde.

In de grupstal kregen we door de natte, vuile vloer al snel poot-en klauwproblemen. Sommigen van ons werden kreupel door klauwinfecties, zoolzweren, zoolbloedingen en gezwellen. Anderen kregen mastitis, een ontsteking van de uier. Individuele medische zorgen kregen we niet. Als de vrachtwagen in zicht kwam, wisten we dat de meest kreupele zusjes meegenomen zouden worden en we hen nooit meer zouden terugzien: Zij werden naar het slachthuis gebracht.

Bestaan als melkmachine

Ik ben nu drie jaar oud en heb zelf al twee kalfjes op de wereld gezet, die hetzelfde lot ondergaan als mijn mama en mezelf. Ik werd kunstmatig geïnsemineerd om zwanger te raken. Mijn kalfjes werden van me weggenomen en zullen als melkmachine uitgebuit worden tot ze niet meer vruchtbaar genoeg zijn en daardoor niet meer genoeg melk produceren.

Onze levens zijn niets waard voor de gewetenloze zuivelindustrie, die ons alleen maar laat geboren worden om ons uit te buiten en ons na maximaal vijf jaar naar het slachthuis te brengen, waar ons een gruwelijke dood wacht.

Animal Rights roept op: kies plantaardig

Melk is een gruwelproduct. Gelukkig bestaan er heel wat heerlijke alternatieven voor zuivel waarmee je je dieet kan verrijken.

Animal Rights promoot via haar campagne Plant Power de plantaardige oplossingen voor alle problemen die de veehouderij met zich meebrengt.

Lees hier meer over de impact van zuivel en vlees op het klimaat.

Stop de promotie van vlees en zuivel Teken de petitie Slacht

Teken nu de petitie

Ja, je mag mij bellen op het volgende nummer